Matt the Electrician is de artiestennaam van Matt Sever, een singer-songwriter woonachtig in  Austin, TX. Matt Sever bracht van 1998 tot nu al negen studio albums uit. Matt is altijd al muzikant geweest en trad als vijftienjarige al op in lokale koffie huizen van Austin, TX. Na zijn vierde album “Long Way Home” (2014), gaf Sever zijn job op als elektrieker en begon hij solo meer op te treden in de folk / songwriter circuits. Matt trad ook op buiten de States, zoals in Alaska, Japan en Denemarken. De muziek die Matt maakt wordt omschreven als folk-pop of neo-folk, maar is in feite een amalgaam van meerdere stijlen van Americana en op roots gebaseerde akoestische muziek. Van Matt wordt gezegd dat hij over letterlijk alle onderwerpen een song kan schrijven. Zijn songs zijn vaak erg autobiografisch, maar gaan meestal over de dagdagelijkse dingen.

In 2013 bracht Matt zijn laatste album uit: “It’s A Beacon It’s A Bell”. Op het album staat een song “Muddy Waters”, waarin hij zich liet inspireren door zijn dochtertje, die na overstromingen de kleur van het water onder de Lamar Bridge beschreef. Matt zelf citeert en brengt hier hulde aan de legendarische songwriter Townes Van Zandt. Matt trakteert ons op prachtige ingetogen en breekbare liedjes. De prettige stem van Matt zit in hogere regionen, de teksten grijpt hij uit het dagelijkse leven van nu (de lasten van een toerende singer-songwriter en vader) en vroeger. Matt vertelt en doet dat op een aangrijpende, indringende wijze…

Sever treedt solo op of als duo met back-up zangeres Seela Misra (hier tijdens het countryfestival vandaag met een vriendin uit Kopenhagen, Ida Wenoe) of met multi-instrumentalist “Scrappy” Jud Newcomb.

Matt Sever, je was vroeger een elektrieker die muzikant werd. Wat deed je de overstap maken?

Ik ben van jongs af aan al muzikant geweest. Later was ik muzikant en elektrieker samen. Ik heb toen [nvdr: na zijn vierde album “Long Way Home”] mijn job als elektrieker opgegeven, om professioneel muzikant te kunnen worden...

Je bent geboren in San Francisco. Ben je opgegroeid in een muzikale familie / omgeving?

Ja, ik groeide op in een muzikale omgeving. Mijn familie was heel muzikaal, maar niemand was van beroep muzikant. Mijn vader speelde gitaar in een band die, wanneer ik kind was, op trad in bars. Het was een sixties cover band. Mijn moeder speelde een beetje piano en… er was altijd muziek in ons huis, albums en dat soort dingen.

Het is moeilijk om je muziek stijl (stijlen?) te omschrijven. Hoe zou je dit zelf doen?

Wel, ik zou mezelf een folk zanger, een folk muzikant noemen, maar ik ben “zeker weten” geïnspireerd door andere muziek genres. Ik hou van pop muziek, metal… [nvdr: onder zijn rood geruite houthakkershemd draagt Matt een T-shirt van “Metallica”! – vraag het maar aan mijn collega Marcie…] Als kind speelde ik trompet en ook daarna op school…

Matt, je bent een singer-songwriter. Je hebt al negen albums uitgebracht. Dat is al heel veel. Waar en wanneer vind je je inspiratie? Waar en wanneer schrijf je je songs?

Ik vind mijn inspiratie in het dagelijkse leven, in de dingen die rond mij gebeuren. Vele van mijn songs gaan over mijn familie, mijn twee kinderen, mijn vrouw… Ik schrijf veel over hen…

Wanneer schrijf je?
Ik probeer iedere dag te schrijven. Soms schrijf ik in het midden van de nacht, wanneer mijn familie slaapt, soms schrijf ik s’ middags. Ik schrijf wanneer ik  tijd vind om te schrijven en wanneer ik kan schrijven. 

Door wie was je / ben je geïnspireerd?

Door heel, heel veel mensen. Een van mijn hele grote voorbeelden van toen ik nog jong was, was Paul Simon [nvdr: men omschrijft Matt wel eens als: “A young Paul Simon wrapped around a Tom Wait’s heart…”] en een ander groot voorbeeld was “Taj Mahal”. Inderdaad de blues man!

Zing je ook over jezelf als je over de dagdagelijkse dingen zingt? Je teksten zijn: naïef, ongecompliceerd en sierlijk. Kloppen deze omschrijvingen?

Ja, ik zing over mezelf… Als men schrijft dat ik “naïef”, “ongecompliceerd” en “sierlijk” ben, dan moet ik stellen dat ik inderdaad “sierlijk” tracht te zijn! Ik ben ongetwijfeld “ongecompliceerd” en er is zeker sprake van een bepaalde graad van “naïviteit”!

Men beweert dat je letterlijk over ieder onderwerp kunt schrijven / zingen. Klopt dit, of is dit maar schijnbaar zo?

Ja, dat is juist.
Een song over vandaag, bijvoorbeeld, kan dat?
“Absolutely!” (Beslist!)

Je laatste album “It's a Beacon It's a Bell” (“Het is een baken, het is een bel”). Wat bedoel je met de titel?

De titel? Met “baken” bedoel ik inderdaad een vuurtoren, iets dat de mensen moet leiden. Maar baken kan ook een symbolische betekenis hebben. Het kan ook een teken zijn, een signaal van / voor allerlei dingen. Een “bel” is ook een signaal, een waarschuwing…

De songs zijn dus verwittigingen?
Met de songs wil ik inderdaad de mensen dingen vertellen, en…, ik ben in mijn leven ook op een tijdstip gekomen, dat ik zelf veel signalen krijg…

Klopt, signalen in de twee richtingen.   

Normaal bespeel je meerdere instrumenten. Nu enkel zang en gitaar. Was dit hier noodzakelijk voor de intimiteit van de songs?

Het was meer een combinatie van factoren. Voor een aantal songs, was deze combinatie noodzakelijk en van de andere kant deed ik het, omdat ik dit soort album, met alleen gitaar wou maken – want ik heb zo’n album nog niet gemaakt. Zo eenvoudig lag het. Ook voor de voorbereiding van het album en van de opnamen was het belangrijk. Wanneer je de voorbereidingen doet en er spelen andere muzikanten mee, is je voorbereiding heel erg gefocust op ieder instrument afzonderlijk. Wanneer je live dingen solo doet, gaat het meer over het totaal beeld. Dit moet duidelijk zijn, zelfs voor je eraan denkt om te gaan opnemen.

Vandaag, enkel de gitaar?
Ja, gitaar, maar ook een beetje ukelele [Nvdr: in feite, zoals hij zelf aangeeft tijdens de show: een beetje ‘banjolele’, een kruising van banjo en ukelele]… Ik promoot mijn album, maar ik doe ook enkele oude songs op gitaar, met een Deense reisvriendin die de backings doet.

Denk je dat je met je verhalen en de sfeer (de intimiteit) het publiek bereikt? Moet de luisteraar dit allemaal ondergaan?

Als artiest moet je, denk ik, proberen dat te brengen wat je in je hebt, wat je verzameld hebt… en moet je hopen dat het publiek de verbinding maakt. Soms maken ze de verbinding met de teksten, soms maken ze de verbinding met het emotionele van een song… 

Er is één song “Muddy Waters” – ook mijn favoriete track – die bulkt van melancholie en droefheid. Je staat voor een spiegel en kijkt naar je leven… Jouw leven?

Het nummer “Muddy Waters” is geïnspireerd door mijn twaalfjarige dochter, toen we, na een forse storm in Austin, met de wagen naar huis reden. Het water in de rivieren was vol takken en was heel vuil. Mijn dochter sprak me aan en zei toen: “the water looks very dirty…” Het viel me toen op hoe verschillend we, jong en oud, naar dingen kijken… Het nummer heeft helemaal niets te maken met de blues man. 

Zijn er buiten muziek nog andere dingen in je leven?

Heel veel dingen! [nvdr: en als je naar de hoes kijkt van zijn laatste album zal je zien wat hij zoal bedoelt…] Ik werk aan mijn huis als het nodig is en er dingen moeten gedaan worden en…, ik hou van skate boarding… 

Wat zijn je plannen op korte termijn?

De rest van dit jaar tour ik nog voor de promotie van dit album. Vanaf volgende maand ben ik terug in de States en tour er verder. Ondertussen schrijf ik ook aan de songs voor een nieuw album.  

Laatste vraag (een dubbele vraag): Wat heb je over jezelf geleerd via de muziek? / Hoe wil je later herinnerd worden?

Door songs te schrijven tracht ik mezelf, maar ook de wereld rond mij, beter te begrijpen. Soms begin ik aan een song, zonder te weten wat ik wil gaan zeggen. Door te schrijven begrijp ik daarna dingen beter of soms net niet, of soms pas heel veel later… “Confusing!” (“Verwarrend!”) Ik denk dat ik muziek nodig heb als een vorm van therapie, om dingen beter te begrijpen.

To be remembered?
“As somebody who is nice…”!

“Nice” Matt (want zo is deze vriendelijke, innemende man), bedankt voor dit gesprek. We kijken uit naar je show! 

Erik Schuurmans

meer foto's